İnsan dünyaya neden gelmiştir? İnsan niçin yaşar? Gibi soruların cevapları yaşam felsefenizin ne olduğunu belirler. İnsanın dünyaya gelme nedeni ve bu dünyada yaptığı her türlü eylemin amacı mutlu olmak içindir. İster bu dünya için çalışın isterseniz ahiret için çalışın her ikisinde de amacınız mutlu olmaktır. Mutlu olmak için çalışırız, mutlu olmak için evleniriz, mutlu olmak için bir şeyler elde etmeye çalışırız. Mutlu olmak için tanrıya yalvarır, mutlu olmak için cennete gitmek isteriz. Kısacası yaşama amacımız mutlu olmaktır.   
      Peki, mutlu olmak için neler yapmamız gerekiyor? Hiçbir şey yapmadan önce şunu bilmek gerekiyor: önce başkalarını değil, kendinizi mutlu etmeniz gerekiyor. Kendisiyle barışık olmayan, kendisini sevmeyen, kendi iç huzuru olmayan insanın başkalarını mutlu etmesi beklenemez. Bunun için yapmamız gereken en önemli şey ise VİCDANIMIZIN sesini dinlemektir. Vicdanınızı memnun edemediniz mi mutlu olma yolunda işiniz zor demektir. Bu vicdan denen içsesi memnun etmek bazıları için çok zor gibi görünse de aslında çok kolaydır. Bunun için yapmanız gereken tek şey:  “Ne yaparsanız yapın elinizden gelenin en iyisini yapın.” felsefesini benimsemek ve uygulamak gerekiyor. İster anne olun ister baba, ister patron olun ister işçi, ister öğrenci olun ister kardeş, ne olursanız olun ama elinizden gelenin en iyisi olun. Yani ne yaparsanız yapın önce vicdanınız denen içsesi ikna edin. Öğrenci misiniz? Elinizden gelen en iyi öğrenci olmaya çalışın. Böylece sınavlarda istenilen notu alamasanız da içsesiniz size: “Sen elinden geleni yaptın, rahat ol.” diyecektir. Arkadaş iseniz elinizden gelen en iyi arkadaş, elinizden gelen en iyi eş, elinizden gelen en iyi baba veya anne, kardeş fark etmez. Yeter ki elinizden gelenin en iyisi olmaya çalışın. Allah’a inanç ve Müslümanlıkta da farklı bir şey yoktur. Elinizden gelen en iyi Müslüman olmaya çalışın. İşte bu sizi hem en iyiye hem de başarıya ve mutluluğa götürecektir. İç huzuru yakalayan insandan daha iyisi yoktur bu dünyada. Vicdanını memnun etmiş, onu huzura kavuşturmuş olup da mutsuz olan birini hiç görmedim. Ancak içsesiyle savaşı süren, onu ikna edemeyen insanların kalıcı bir mutluluğa eriştiğini de zannetmiyorum.  
   Eğitim boyutuna baktığımızda çocuklarımızın ne yaparlarsa yapsınlar ellerinden gelenin en iyisini yapmalarını sağlamamız gerekiyor. Bir ödev mi yapılacak? Öğretmen bakıyor, kontrol ediyor diye değil. Bu benim eserim, bunu ben yaptım, diyebilecek ve onu gururla gösterecek bir şekilde yapma alışkanlığı kazandırmak gerekiyor. Mutlu olmanın diğer bir yolu ise, sevdiğiniz işi yapmaktır. Maalesef dünyada sevdiği işi yapan insan sayısı çok fazla değil. Hele ülkemizde bunun oranı oldukça düşüktür. Bunun çeşitli sistemsel nedenleri var. Ancak nedenleri ne olursa olsun öncelikle kişiliğimize ve isteklerimize uygun bir meslek seçmemiz gerekiyor. Bir ebeveyn olarak yapmamız gereken çocuğumuzu çok iyi tanımalı, onun isteklerine, yeteneklerine ve hayallerine erişebilmeli ve bunların ışığında ona rehberlik etmelisiniz. Çocuğumuz doktor olsun, mühendis olsun diye uğraşmak yerine onun yetenek ve isteklerini dikkate almak çok önemlidir. Bir ebeveyn olarak ilk yapmamız gereken şeylerden birincisi, çocuğumuzun ne olduğunu, kapasitesini bilmektir. Bunu bir örnekle açıklamak gerekirse, çocuğumuz bir elma ağacıysa ondan muz almaya çalışmak en büyük hatadır. Zira sonuçta her ikisi de olmayacaktır. Önemli olan elma ağacından en güzel, en kırmızı elmaları almak ve onunla ilgilenmeli, onu sulamalı, gübrelemeliyiz. Yani çocuğumuza her türlü imkanları sağlamalı ve kapasitesiyle orantılı olarak yetenek ve istekleri doğrultusunda istediğini yapma fırsatı vermektir. Kendimiz için değil onun için bir şeyler yapmalıyız.
   Okullar ve öğretmenler de bu ilke ve hedef doğrultusunda eğitim-öğretim çalışmaları yapmalı, her çocukta var olan cevheri ortaya çıkarmaya çalışmalıdır. Bu dünyadaki herkeste mutlaka bir yetenek, bir cevher vardır. Önemli olan insandaki bu yeteneği ortaya çıkarmaktır. Öğretmen faktörü işte burada önem taşımaktadır. Çocuğun içindeki madeni bulup ortaya çıkaran, onun yeteneklerine ve ilgilerine göre yönlendirme yapan, kalbine dokunabilenler iyi öğretmenlerdir. Yoksa öğrenciye bilgi yüklemek bir flaş belleğe belge atmaktan başka nedir ki? Önemli olan o bilgilerin kullanılması bir işe yaramasıdır. Kullanılmayan ve eyleme dönüşmeyen bilgilerin bir değerinin olduğunu sanmıyorum. Bunun yanında matematik yeteneği olmayan birine zorla matematik öğretmenin veya tarihi sevmeyen birine tarih öğretmeye çalışmanın bir anlamı yoktur. Çocuğun ilgisi ve yeteneğine göre eğitim verilmeli, ilgi ve yeteneklerine göre çalışmalar yapması sağlanmalı, içindeki cevheri ortaya çıkarmak için çalışılmalıdır. Tabi bunun için kalabalık olmayan sınıf ortamları sağlanmalıdır.
   Kısacası, insan dünyaya mutlu olmaya gelmiştir. Mutlu olmak için çalışır. Ancak yaptığımız birçok şey mutlu olmak yerine bizi depresyona ve mutsuzluğa sürüklemektedir. Bu nedenle öncelikle mutlu olmak için istediğimiz şeyleri yapmaya çalışmalı, yetenek ve isteklerimizi göz önünde bulundurarak çalışmalıyız. İnsan sevdiği şeyi yapınca başarılı olur ve başarılı olunca mutlu olur. Şu anımızın % 25’ini oluşturan çocuklarımız aslında geleceğimizin %100’ünü oluşturmaktadır. Gelecekte mutlu ve başarılı nesiller görmek istiyorsak onlara önce mutlu olmak için ne yapmamız gerektiğini öğretmeli, hayata felsefi açıdan bakmalarını sağlamalıyız. Nereye gideceğinizi bilmiyorsanız, ne yöne gittiğinizin bir önemi yoktur.
   Ne istediğini bilen, nereye gideceğini belirleyen, içlerindeki cevherin ortaya çıkarıldığı ve sevdiği şeyleri yapan mutlu nesiller yetiştirmek dileğiyle.

                                                                                                                                      Ercan BİL